وقتی آخرین بیت‌ کوین ماین شد، چه اتفاقی می­افتد؟

تعداد بیت کوین‌های ماین شده، در اوایل آوریل به ۱۷ میلیون رسید و تنها ۴ میلیون بیت کوین دیگر برای ماینینگ باقی مانده است. در پروتکل بلاکچین بیت کوین با اضافه شدن ماینرها به استخرهای ماینینگ، عملیات ماینینگ سخت‌تر می­‌شود. در ازای هر بلاک ماین شده، به ماینرهای ذینفع پاداشی تعلق می­‌گیرد و این پاداش بعد از ماین شدن هر ۲۱۰ هزار بلاک نصف می­‌شود. در حال حاضر ماینرها ۱۲.۵ بیت کوین در ازای رمزگشایی بلاک جدید دریافت می­‌کنند. طبق گفته سایت BitcoinBlockHalf، در ماه می ۲۰۲۰ این پاداش نصف و به میزان ۶.۲۵ بیت کوین خواهد رسید.

با فرض اینکه این پروتکل هیچ تغییری نداشته باشد، ۱۲۲ سال دیگر یعنی سال ۲۱۴۰ همه بیت کوین­‌ها ماین خواهند شد. در حال حاضر ۸۰ درصد بیت کوین‌­های موجود ماین شده است و این اتفاق در طی ۹ سال و در ۵۲۰ هزار بلاک رخ داده است.

سرنوشت ماینرها پس از ماین آخرین بیت کوین

ماینرها انگیزه زیادی برای به دست آوردن بیت کوین به عنوان پاداش دارند. بالاخره روزی که دیگر ۲۱ میلیون بیت کوین ماین شده است، فرا خواهد رسید و دیگر پاداشی برای ماینرها در کار نخواهد بود. اگرچه تراکنش‌­ها برای ذخیره سازی در بلاک‌های بلاکچین نیاز به تایید دارند و ماینرها از طریق دریافت کارمزد این تراکنش‌ها نیز کسب درآمد می‌کنند.

تراکنش‌های بیت کوین به ترتیب کارمزد در نظر گرفته شده برای آن‌­ها، در شبکه پردازش می­‌شوند. هرچه کارمزد تراکنش بالاتر باشد، انگیزه بیشتری برای ماینرها ایجاد می‌­کند و باعث می‌­شود در اولویت کاری آن‌­ها قرار بگیرد.

همین عامل می‌­تواند حضور ماینرها را تضمین کند، که در whitepaper بیت کوین ساتوشی ناکاموتو ذکر شده است.

هنگامی که همه بیت کوین‌­های از پیش تعیین شده وارد چرخه مالی شدند، این انگیزه می‌­تواند به طور کامل به کارمزدهای تراکنش انتقال یابد و تورمی ایجاد نخواهد شد.

نکته مهم این است که بیش از ۱۰۰ سال مانده تا آخرین بیت کوین ماین شود. امکان رخ دادن اتفاقات زیادی در این بازه زمانی وجود دارد. همانطور که ناکاموتو انتظار داشت، گره­‌ها مسئول نگهداری بلاکچین و تائید معاملات هستند. حرکت از یک سیستم مبتنی بر اعتماد به یک سیستم مبتنی بر POW که براساس اجماع نظر در طولانی­‌ترین زنجیره عمل می­‌کند:

گره­‌ها به وسیله­ قدرت CPU خود رای می‌­دهند، در واقع CPU ابزاری برای پذیرش بلاک­‌های معتبر و ردکردن بلاک­‌های نامعتبر است. هر گونه قوانین مورد نیاز می­‌تواند با این مکانیسم اجماع اجرایی شود.

جمله آخر به نشان می‌دهد در واجهه با مشکلات امکان اعمال قوانین جدید با استفاده از اجماع وجود دارد.

راه حل Segwit

در سال ۲۰۱۷، مشکلات مقیاس پذیری، ظرفیت بلاک و هزینه­‌های معامله برجسته شد.

در سال ۲۰۱۰، ناکاموتو به منظور جلوگیری از تولید بلا‌ک‌­های بزرگ­تر، سایز بلا‌ک‌­ها را یک مگابایت در نظر گرفت. همین امر باعث جلوگیری از ایجاد بلاک‌های بزرگ توسط ماینرها که امکان رد شدن آنها وجود دارد، شد. در آن موقع این محدودیت با توجه به تعداد کم تراکنش­‌ها بیش از اندازه بزرگ بود.

با وجود مطرح شدن این نگرانی­­ها، محبوبیت بیت کوین افزایش پیدا کرد. توسعه­ دهندگان هسته بیت کوین در نهایت راه حلی به نام Segregated Witness ارائه کردند که به SegWit معروف است.

در اصل، Segwit داده­‌های بدون امضا را از داده‌­های دارای امضا هر تراکنش جدا می‌­کند. این کار باعث شد، سایز تراکنش‌­های ذخیره شده در بلاک کاهش یابد. علاوه بر این، از بین بردن امضا از داده‌­های تراکنش، اتعطاف‌پذیری تراکنش‌­ها را لغو می­‌کند. این اتفاق راه را برای شبکه لایتنینگ باز کرد.

به دنبال افزایش تراکنش‌های انباشته شده و ثبت نشده در بلاکچین که باعث افزایش کارمزد تراکنش‌ها شده بود، در ماه آگوست سال ۲۰۱۷، سرانجام پیاده سازی SegWit انجام شد. نکته اصلی این است که همانطور که ناکاموتو در پیپر ولت خود گفته بود، پیاده سازی Segwit به دلیل امکان اجماع در جامعه بیت‌کوین ممکن شد.

شبکه لایتنینگ

راه اندازی SegWit راه را برای راه اندازی شبکه لایتنینگ هموار کرد. این شبکه از یک پروتکل off-chain استفاده می‌کند و همچنان در حال توسعه است. این تکنولوژی اجازه خواهد داد که کاربران بین خودشان چندین کانال پرداخت را، خارج از بلاکچین بیت کوین باز کنند. کانال در بلاکچین باز خواهد بود، اما تراکنش‌ها تا زمانی که کانال پرداخت بسته شود، off-chain انجام می‌شود. این راه حل سرعت تراکنش‌ها و به دنبال آن سرعت کل شبکه را افزایش داد.

در شرایط فعلی، بعد از ماین شدن ۲۱ میلیون بیت کوین، کارمزد تراکنش­‌ها تنها انگیزه ماینرها خواهد بود. اگر شبکه لایتنینگ تا به امروز کامل شده بود، تعداد تراکنش‌های روزانه کمتر بود. این امر می تواند بر میزان پولی که ماینرها از تراکنش‌ها بدست می‌آورند تاثیر بگذارد.